De gemeente Zwevegem heeft op 26 november 2001 een reglement goedgekeurd voor het ereburgerschap van de gemeente Zwevegem.
Zwevegem heeft inmiddels aan 2 mensen de titel van ereburger Zwevegem toegekend omwille van hun positieve invloed op het Zwevegemse sportleven en hun bijzonder palmares en voor hun uitstraling die zij aan de gemeente Zwevegem gaven tot ver buiten de gemeentegrenzen.
Marcel Kint
Marcel Kint (Zwevegem, 20 september 1914 - Kortrijk, 23 maart 2002) was een Belgisch wielrenner die vele grote wedstrijden op zijn naam wist te schrijven. Zijn bijnaam luidde De Zwarte Arend.
Kint werd - ongewild - de langst regerende wereldkampioen wielrennen want na zijn overwinning op het WK in 1938 in Valkenburg werd, vanwege de Tweede Wereldoorlog, jarenlang geen nieuw wereldkampioenschap meer betwist. Tot zijn overwinningen behoren onder meer diverse klassiekers en ritten in de Ronde van Frankrijk.
In de finale van het eerste naoorlogse wereldkampioenschap wielrennen te Zürich, lag Kint samen met thuisrijder Hans Knecht op kop, toen een Zwitserse supporter Kint opzettelijk hinderde en ten val bracht. Knecht, die een mindere spurt dan Kint bezat, werd zo wereldkampioen voor eigen volk. Kint behaalde uiteindelijk zilver.
In zijn thuisbasis Zwevegem is een wielerwedstrijd naar hem genoemd.
Gella Vandecaveye
Vandecaveye begon op achtjarige leeftijd met judo bij Judoclub Zwevegem. Zij maakte op haar vijftiende de overstap naar Judoclub Jenos Kwai Hooglede onder leiding van haar trainer en toeverlaat Eddy Vinckier. Haar grote doorbraak maakt ze in 1993 met haar eerste wereldtitel in het Canadese Hamilton. Zij combineerde met succes topsport en hogere studies communicatiemanagement. Haar volgend hoogtepunt behaalt ze op de Olympische Spelen van Atlanta in 1996 met een zilveren medaille. Vandecaveye brak in 1998 haar nek en ontsnapte ternauwernood aan de rolstoel. Vijf maanden later werd ze opnieuw Europees Kampioen. Twee maanden voor de Olympische Spelen van Sydney scheurde ze de kruisbanden van haar rechterknie. Desondanks haalde ze een tweede Olympische medaille. Acht jaar na het behalen van haar eerste wereldtitel, werd ze in 2001 voor de tweede keer wereldkampioene; ze verloor dat jaar geen enkele wedstrijd. Vandecaveye beëindigde haar carrière op 31-jarige leeftijd, op de Olympische Spelen te Athene, waar ze in de kwartfinale verloor van de Sloveense Urška Žolnir.